Ulotne chwile w muzeum 2017

Dnia 5 października br. w Muzeum Ziemi Czarnkowskiej w Czarnkowie odbyła się wystawa prac jednego z ważniejszych inicjatorów i twórców zaplecza artystycznego i ruchu fotograficznego w Polsce, Antoniego Ruta.

Sympatycy fotograficznej twórczości artysty, którzy przybyli na wernisaż na pewno się nie zawiedli. Piękna, przejrzysta i czytelna ekspozycja zachwyciła obecnych, a ponieważ pan Antoni akurat obchodził jubileusz 50 lecia swojej pracy artystycznej był również powód do świętowania.

Mistrz, klasyk fotografii prezentował swoje prace 801 razy w wielu muzeach i galeriach w Polsce oraz za granicą, m.in. we: Francji, Belgii, Holandii, Hiszpanii, Słowenii, Szwajcarii, Niemczech, Austrii, Chinach, Ukrainie, Węgrzech a przede wszystkim we własnej Galerii Fotografii "Fotoplastykon” w Poznaniu. Jest członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików, Eko Artu, Stowarzyszenia Twórców Fotoklub Rzeczypospolitej Polskiej, prezesem Wielkopolskiego Związku Artystów Plastyków. Pomysłodawcą i organizatorem szesnastu edycji Ogólnopolskiego Konkursu Fotografii "Przestrzeń wyobraźni”, dziesięciu edycji Ogólnopolskiego Salonu Fotografii "My Koziorożce”, sześciu edycji Poznańskiego Salonu "Robinsonada” oraz sześciu poznańskich edycji Ogólnopolskiego Festiwalu Diaporam Cyfrowych. W 2003r. otrzymał Srebrny Medal Fotoklubu RP "Zasłużony dla Fotografii Polskiej” .W 2010r. został odznaczony przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Medalem "Gloria Artis”. W 2012 r. Zarząd Województwa przyznał artyście Nagrodę Marszałka Województwa Wielkopolskiego w dziedzinie kultury. W roku 2013 odznaczony został przez Prezydenta RP Złotym Krzyżem Zasługi.

Bogaty dorobek artystyczny tego niezwykłego człowieka mówi sam za siebie. Wszystko wynika z jego pasji artystycznego zapisywania na światłoczułym papierze ulotnych chwil, nostalgicznych miejsc, które wywołują u każdego widza różne skojarzenia. Imponuje szerokim spektrum tematyczno – fotograficznym, bada to co nieuchwytne. Bez zbędnych dopowiedzeń i ubarwień tropi ciekawe tematy. Jego praca wymaga intuicji, cierpliwości, umiejętnej obserwacji i wyczekiwaniu na właściwą chwilę. Różne etapy poszukiwań lawirowały pomiędzy światem grafiki, solaryzacji, reliefu, kolażu, domalowywania, doklejania i między fotografią realistyczną, socjologiczną, reportażową itp. zmierzając ku obrazom przetworzonym komputerowo. Fotografia kreowana odrealnia rzeczywistość i często tworzy surrealistyczny obraz zmontowany z elementów niejednorodnych. Artysta wycina niektóre szczegóły dla uzyskania "czystszej” kompozycji obrazu lub rozbija jego stateczny charakter i wprawia w ruch poszczególne jego fragmenty. W tej technice powstały fotografie z Charkowa, które można zobaczyć na wystawie. Ciekawostkę stanowi bogaty zbiór własnych negatywów, których autor posiada ponad 10 tys., ponad 5 tys. par przezroczy stereoskopowych oraz ponad 6 tys. przeźroczy małoobrazkowych (nie licząc obecnych plików cyfrowych). Na wystawie możemy obejrzeć cykl fotografii barwnych, w których kolor jako podmiot stanowi największą wartość obrazu. Czysty minimalizm, jasność decyzji, świeżość i intensywność koloru możemy zaobserwować w "Czterech porach roku”, "Meandrach przestrzeni”, "Zestawie bez tytułu”. Wrażenie robią również zdjęcia, które przenoszą widza w czasie a konkretnie do lat 80 tych, kiedy to artysta był fotoreporterem na koncertach Iron Maiden i Metalmanii. Stworzył niepowtarzalne zdjęcia muzykom m.in.: w trójwymiarze, pomimo iż nie był sympatykiem tego gatunku muzyki i warunki pracy sprawiały, że omal nie stracił słuchu. Artysta oprócz tego tworzy obrazy, które niosą wyraźny przekaz. Swoim cyklem prac "W sieci codzienności” zwraca uwagę na poważny problem otaczających nas z każdej strony zwojów kabli, fal radiowych czyli tzw. sieci, których elektromagnesy oddziałują negatywnie na nasze zdrowie i samopoczucie. Z kolei cykl czarno-białych zdjęć "Żyją wśród nas” jest zwróceniem uwagi widza na żywot ludzi niewidomych. Wynurzający się z ponurej ciemności tła mężczyzna w czarnych okularach, dla którego światło nie ma żadnego znaczenia aby móc tworzyć swoje rzeźby. Biała plama "pustej” książki napisanej brajlem i czytające ją dłonie kobiety dają odczucie z jak wielkim szacunkiem i podziwem traktuje ich pan Antoni.

Doskonałym podsumowaniem jego twórczości jest fragment wiersza dedykowanego właśnie jemu autorstwa Marii Magdaleny Pocgaj.
...Wie, że wszystko musi wyrazić w kadrze,
który ma wzruszyć do łez dusze wrażliwe.
Wie, że jego fotograficzna opowieść
powinna zaciekawić i budzić zdumienie...
Emilia Stawujak