Wystawa prac Stanisława Wojcieszaka 2016

"Czas - Przemijanie" - pod takim tytułem, 20 lipca br., w "Galerii Pięciu" Miejskiego Centrum Kultury została otwarta wystawa prac poznańskiego artysty Stanisława Wojcieszaka.

Autor uprawia rzeźbę, malarstwo, fotografię artystyczną, tworzy collag'e łącząc ułamki rzeźb cmentarnych, dawne przedmioty ze starą i nową fotografią. Jego "Foto-rzeźby" zaskakują pomysłowością w doborze tematyki i sposobie eksponowania. Prace artysty są w posiadaniu wielu kolekcjonerów w kraju i za granicą. Wystawiał indywidualnie m.in.: w Poznaniu, Warszawie, Zielonej Górze i Pile. Uczestniczył w wystawach zbiorowych w kraju i za granicą. Laureat nagrody Wojewody Wielkopolskiego w konkursie "Wszystko już było" (Piła 1996 r.) oraz Salonu Wielkopolskiego w Czarnkowie. Jest wiceprezesem Zarządu Krajowego i Oddziału Poznańskiego ZAP. W 2014 roku odznaczony został przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Medalem Gloria Artis.

Stanisław Wojcieszak swoją działalność rozpoczyna na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych od projektowania i wykonywania swoistych, unikatowych form użytkowych. Płaszczyzny drewnianych mebli - szaf, skrzyń, stołów, krzeseł czy monumentalnych świeczników, wypełnia półplastyczną, niekiedy pełnowymiarową rzeźbą oraz tekstami inskrypcji, inspirowanymi odległą, historyczną przeszłością. Drewno jako materiał z własną duszą, nie pozostaje osamotnione. W 1983 roku pojawia się zainteresowanie fotografią. Twórca stara się zatrzymać w kadrze to co nieuchwytne, kruche i zachwycające ulotnym, prawie metafizycznym pięknem.

Uroczystego otwarcia wystawy dokonał dyrektor MCK Jan Pertek, a wszyscy przybyli na otwarcie czarnkowskiego wernisażu goście mogli podziwiać prace, w których artysta łączy ułamki rzeźby cmentarnej oraz fragmenty dawnych przedmiotów często noszących jeszcze ślady minionego piękna. Zestawia dokumentujące przeszłość stare, zatarte, czarno-białe fotografie z własnymi, kolorowymi zdjęciami. Pokazuje istniejące obok siebie dwie, rządzące naturą moce: bezwzględną, destrukcyjną rolę czasu oraz witalną siłę nieustannie odradzającego się w przyrodzie, bujnego życia. Dzięki temu powstają wieloelementowe aranżacje plastyczne, miniaturowe formy scenograficzne o nostalgicznej, poetyckiej wymowie, zamknięte w ciężkich ramach z drewna pozyskanego ze starych okiennic, płotów, fragmentów drzwi i ścian zawalonych stodół. Drewna, którego lata zwykłej świetności już dawno przeminęły, lecz które teraz uratowane przed zagładą, nieoczekiwanie dotknięte ręką artysty zaczęło funkcjonować w innym wymiarze. Zostało podniesione do rangi sztuki. "Jestem fotografem i czasem nie fotografem, rzeźbiarzem i nie rzeźbiarzem, niby profesjonalistą, ale też i amatorem, bo amatorom więcej wolno. A więc jestem artystą i nie artystą. Te prace to są moje wiersze. Ale poeci mogą pisać i czasem schować kartki do szuflady. A ja nie."- tak o sobie i swojej twórczości mówi sam autor.

Miłośników sztuki zapraszamy do zwiedzenia ekspozycji, która czynna będzie do końca sierpnia.
red